Vlagen van herinnering

Vlagen van herinnering
stilte van de eeuwigheid
niets lijkt op wat ooit geweest is
doelloos reizen in je tijd

altijd was er dat verlangen
diep verscholen in je zijn
soms kon je het onderdrukken
nooit mocht je gelukkig zijn

Vlagen van herinneringen
het verhaal is uitverteld
geen gedachte blijft er over
de laatste letter is gespeld


© Juul Baars 21 december 2017

Tijd

traag  en langzaam  vallen
korrels   door  de  trechter
van   de  tijd, één voor éen
geen die er…     voordringt
ieder glijdt op eigen tijd
trager, trager, het
wordt nauwer
toch dringt
er geen
eentje
voor
in
n
rij
van
hoog
tot onder
persen korrels
zich  erdoor. Vrije val
geduldig  wachten tot
de laatste zich neervlijt
alles  keurig  afgesloten
alles   in   bepaalde tijd
dan  'n draai en de  her-
haling,   wederom   een
tijd  gesteld. Alles dient
de   efficiëntie , elke  tel
wordt    echt......geteld.

© Juul Baars 28 november 2017

Samen

hoeveel wegen zijn er
die tot liefde leiden
hoe lang zoek je…
naar innerlijke rust
wanneer besef je
dat je bent wie je bent

samen gingen wij apart
langs elkaar, en samen
kronkelende wegen
die elkaar soms raakten
en zich weer scheidden…
onze wegen zijn
geplaveid met pijn
en angst…
maar toch, zij leidden ons
naar een eigen plek
soms onbegrijpbaar
en onzeker

toch bleven wij samen
zoals we afscheid namen
van jou… Paul
je steunen in
je laatste strijd…
bij je zijn tot het moment
dat je opgaf…

in die laatste momenten
waren wij
echt samen

© Juul Baars november 2017

Bijna voorbij...

Ik tel gebroken stralen
van het laatste licht
zoals wind speelt met
vergane bladeren
dwarrelen herinneringen
voorbij
 stilte heerst alom
de nacht brengt dromen
over toen
in vlagen van
vergetelheid
de tijd schrijft slechts
in  oude woorden
van mijn hoop
mijn angst gebroken
en verworden tot
een lijdzaam wachten
tot morgen
Niet meer bestaat

© Juul Baars 5 oktober 2017

Verzuchting

Jemen
Myamar
Nieuw Guinea
Hoe lang bidden wij al
om niet te laten gebeuren...

Irak
Palestina
Venezuela
Hoe lang beseffen we al
dat we niets hebben geleerd

Want wie is schuldig?
Wie verbreekt het geheel?
Wie strooit met haat
en maakt ons deelgenoot
door op onze angst
voort te bouwen

Wie maakte de regels
die de mensheid scheidt
verdeelt in groepen
liefde uitsluit
machtswellust  aanwakkert
en verderf zaait

En wie ben jij
dat je uit angst
die regels aanhangt
en aan anderen oplegt
misschien
omdat  jouw God het wil

Zoekend naar liefde
vraag ik me af
of we ooit
één geheel zullen zijn
Of blijven we fragmenten
die afzonderlijk
en tegenstrijdig
handelen...

© Juul Baars 6 september 2017

Vogels

 

 

langs flarden van
versleten licht
vliegen zwarte

vogels

nergens heen 
 

hun roep om
vrijheid
is verstomd
en elke traan
vergoten

de laatste druppels
verloren licht
spatten uiteen
op hun doffe
veren

hen rest slechts
de zwartheid van
duisternis
die hun eeuwigheid
beheerst.

 

 

© Juul Baars 14-06-2017

Gele Pioenen

de nacht vermengt gedachten
die ik steeds herken
ze maken dat het lijkt
alsof ik bij je ben
ik ruik je haren, voel je warmte
vlakbij mij
een gloed van liefde neemt
ineens bezit van mij

in mijn droom hoor ik je stem
helder klinkend in de nacht
en je vraagt me blijf bij mij
ik antwoord zacht
mijn liefde gaat nooit meer voorbij

De ochtend dekt het groene gras
met morgendauw
ik voel de regen niet
en denk alleen aan jou
ik prevel zacht ik mis je
voel weer het verdriet
dat mijn leven bepaalt
sinds jij me achterliet

gele pioenen op je graf
weerkaatsen in de marmeren steen
en ik weet leven gaat door
maar zonder jou
voel ik me zo alleen

 

© Juul Baars 2 maart 2017


(opgedragen in de Kubus Lelystad, 19 mei 2017)

Stilstaan bij de dood

de dood...
zij is een moment
waarin het ruisen van bladeren
ons tot bezinning brengt
 de geluiden van de stad
ver op de achtergrond...
benadrukken de stilte

de dood...
zij spreekt woorden
die klinken in ons hart
zij voedt onze onmacht
en nietigheid
en doet ons verlangen...
naar vrede en naar rust

de dood...
hoeveel offers moeten nog
worden volbracht
voor een leven zonder
hebzucht haat en geweld...
voor een wereld ...
zonder angstde dood...
we denken aan hen die stierven
en nog zullen sterven
in hun strijd tegen wanhoop
honger, onderdrukking
en ongerechtigheid
we steunen hen...
in die strijd

oh dood...
laat onze angst niet omslaan
in haat of woede
laat leugenaars ons niet verleiden
in hun zucht naar macht
maar laat ons kiezen
voor een menselijke toekomst
waarin wij samen...
onszelf kunnen zijn

© Juul Baars 4 mei 2017

(Voorgedragen bij de dodenherdenking 4 mei 2017 te Lelystad)

Muzikale Fantasie

speel voor mij van bergen en van dalen
speel  verhalen die nog nooit werden verteld
breng me naar het land diep in mijn dromen
waar er geen pijn bestaat en niemand wordt gekweld

speel voor mij van liefde en van hartstocht
laat me proeven van de allerzachtste wijn
speel voor mij van hoop geluk en zegen
laat me elke dag intens gelukkig zijn

breng me blijdschap in mijn sombere dagen
raak me aan als ik het soms niet meer zo zie
neem me mee naar schoonheid en naar vreugde
speel een  muzikale fantasie

© Juul Baars 16 maart 2017

Voorgedragen bij het stuk Musical Fantasy
gespreeld door het harmonieorkest lelystad
op 1 april 2017

 

Polder

ongemerkt...
ben ik veranderd
in een polderlandschap...
vlak en aangelegd
tussen dijken ingeklemd
zonder oneffenheid...
met een altijd
lokkende horizon
steeds verder weg
steeds onbereikbaarder...
alleen om naar
te kijken

 

© Juul Baars 1979 en 6 april 2017

Elk einde is een begin

Elk einde is een begin

cirkels zijn niet rond
het besef dat ooit ergens
iets begon dat leek op leven
wijst slechts vooruit

het pad leidt zichzelf
en elke stap zweeft
om zich dan te kleuren
met alles wat is vergeten

elke wending is toeval
bewustzijn verdringt zich
in de kronkels van het pad
als een verstopt verlangen

elk einde is een begin
brengt je terug naar
waar je was
diep in jezelf

 

© Juul Baars 26 februari 2017



Vroeger

vroeger is een oude foto gekreukt en verschoten
het verleden  lijkt  een  gerafelde band die  ons verbindt
 je spreekt in woorden die ik ben vergeten en elk gebaar
toont de vergetelheid die zich tussen ons in nestelde
onuitgesproken  gedachten verschuilen zich achter alles dat
anders  werd en steeds blijkt dat niets hetzelfde is geweest
Elke stilte roept naar vlagen van herinneringen en soms
dwarrelt een twinkeling van herkenning langs onze lijven
naar beneden om dan te veranderen in vergeten angst
 en ingehouden woorden die nooit worden uitgesproken

 

© Juul Baars 7 februari 2017

Terug

Gemaakt naar aanleiding van mijn bezoek aan Jakarta

volle straten, bruine mensen
geuren die ik vaag herken
naarstig zoek ik naar momenten
ik kom thuis in wie ik ben

woorden klinken onverstaanbaar
toch voel ik ze in mijn huid
en ik zie zoveel gebaren
waaruit iets bekends ontspruit

Smaken brengen oude beelden
de regen is gelijk mijn droom
warme zon die maar blijft stralen
alles voelt zo heel gewoon

iets in mij zoekt steeds herkenning
van dat wat al ik jaren mis
maar de werkelijkheid verraadt steeds
dat mijn vroeger niet meer  is...

 

© Juul Baars 02-02-2017

Humor

Inzending Gedichtendag Lelystad: Flevomeerbibliotheek.

 

 

Ben je soms gewoon de weg kwijt
voel je te vaak angst of vrees
heb je een gemene moeder
heb je veel te veel zitvlees
ben je te vaak vergeetachtig
moet je heel veel naar de plee
zit dan niet te sikkeneuren
maar lach met het leven mee

want...

lachen, brullen, gieren
is de medicijn
elke dag wat humor
 maakt leven fijn

krijg je vaak zo weinig aandacht
is je man een smerig zwijn
zijn je buren erg luidruchtig
en vind jij dat niet zo fijn
ben je bang voor enge spoken
vallen al je haren uit
is het leven vaak onzeker
is je opa een schavuit

want...

lachen, brullen, gieren
is de medicijn
elke dag wat humor
 maakt leven fijn

Heb je hele platte voeten
is je buikje heel erg bol
moet je huilen als je ui snijdt
is je oom een enge trol
ben je te vaak zenuwachtig
heb je telkens  een  vol hoofd
word je genegeerd door mensen
word je vaak een kool gestoofd

Want...

lachen, brullen, gieren
is de medicijn
elke dag wat humor
 maakt leven fijn

© Juul Baars 26 januari 2017

De weg

tijd is meedogenloos..
zij stuwt je voort
op de weg die leidt
naar het laatste licht..
stilstaan bestaat niet..
elke tel is een stap
naar een nieuw
onvoltooid verleden
 lokkende tentakels
van licht vervormen
je verleden
herinneringen vergrijzen
als de haren op
je hoofd
vergeten tranen
verdampen
in de laatste straling
en steeds vaker
denk je
hoe lang nog
is mijn weg...

 

© Juul Baars 18 januari 2017



Liedjes

wie goed luistert kan het horen
in het ruisen van het riet
wind beroert de hoge bomen
overal hoor je een lied

regendruppels op het water
golven bruisen in de zee
hagel tinkelt op de stenen
vogels zingen vrolijk mee

stromend water van een beekje
doodse stilte in de mist
om je heen steeds andere liedjes
alles zonder componist

 

© Juul Baars 25 december 2016