De polder eens zo wijd en leeg, de lucht van licht verzadigd
waar ruimte in haar stilte zweeg, zo puur en onbeschadigd
de ziel van t wijdse polderland, in vrijheid kon verwaaien
de einder ver in het verschiet, de leegte kon verzaaien
Daar tekent de vooruitgang nu, staken die lucht vermalen
terwijl de vogels in hun vlucht,
daarvoor hun tol betalen
terwijl de horizon zich vervuild, de ijle lucht doet wenen
werd vrije ruimte ingeruild, en zijn vogels verdwenen
© Juul Baars 15 mei 2023
