ooit was ik iemand anders
vergroeid met vreemde rituelen
gebonden aan een ander zijn
dat zich in mij manifesteerde
alsof ik niet was
niet mijn plek had uitgekozen
verplicht werd het vreemde te voelen
waarin zich vijandigheid verschool
misschien was het angst
die mij in mezelf verdeelde
en telkens vroeg om strijd
tegen wie ik niet zou zijn
of er was onzekerheid
die grenzen om me heen trok
mijn denken in stukken brak
het geheel in mezelf verbrokkelde
mist vormde de muur
die ik nooit durfde slechten
en me het zicht ontnam
op alles wat voor me lag
vrijheid is vliegen
tot aan het hoogste punt
waar de angst
geen vragen meer stelt
© Juul Baars 6 oktober 2019
