(Verlaat stadsgedicht)
Er is vaak uitgebreid verklaard
dat ons erfgoed moet worden bewaard
omdat het spreekt van ons jong verleden
en van een tijd nog kort vergleden
waarin de zeebodem dras en nat
uitgroeide tot een ware stad
Echter vooruitgang doet vergeten
herinneringen snel versleten
en door de wens naar betere tijden
laten wij ons vaak misleiden
Zo werd het werkeiland bevlekt
en haar karakter ook genekt
met plannen die zoals ze schijnen
de historie daar laten verdwijnen
Er zijn wel meer voorbeelden te noemen
waar men zich niet op kan beroemen
En er zijn nieuwe plannen, naar het schijnt
waardoor er weer erfgoed verdwijnt
wordt ingeruild voor pracht en praal
en dat kan dan, zo allemaal
want daar waar pionierstaal werd gesproken
dat moet nu worden afgebroken
Het past niet in het Batavia-plan
dus weg ermee, zo gaat het dan
Opnieuw wordt het erfgoed weer verwond
want de Cantine moet tegen de grond
de plek waar ik toen heel vaak zat
en na het werk, mijn broodje at
biljartte en ging klaverjassen
en ’s-Avonds stamppot zat te nassen
de huiskamer van het werkeiland
van laat tot vroeg
en Lelystads allereerste kroeg
Het is maar dat je het beseft
dat je een stad niet echt verheft
als je steeds weer van vooruitgang spreekt
terwijl je het erfgoed daarvoor breekt
