vlagen van mijn vroeger zweven
langs een rimpelloze zee
waar de wind waait zonder vragen
oude wensen traag vervagen
waar het laatste licht verbleekt
en mijn levenslust verweekt
tijd versleet zichzelf in dagen
onbewust nam ze me mee
naar de grenzen van mijn dromen
waar het “zijn” me werd ontnomen
en het niets mijn woorden schrijft
zo mijn laatste “zin” verdrijft
vlagen van mijn vroeger zweven
langs een rimpelloze zee
het laatste tellen van mijn uren
hoe lang zal mijn “zijn” nog duren
tot de laatste tel verstrijkt
en mijn einde is bereikt
