eens zal er vrede
zijn
de angst voorgoed verslagen
antwoord op alle vragen
geen dreiging in ’t verschiet
eens zal er vrede
zijn
geen reden om te strijden
geen reden om te lijden
en nergens nog verdriet
eens zal er vrede
zijn
zullen er bloemen bloeien
is er niets uit te roeien
geen kwaad dat wortel schiet
eens zal er vrede
zijn
de aarde zal floreren
niets zal haar nog frustreren
en mensen zijn er niet
Juul Baars 24 december 2021
men heeft het onderwerp steeds weer begrommelt
en met wat onderzoekjes flink gerommeld
terwijl er ook aan visies werd gefrommeld
maar het wordt duidelijk, het vliegveld komt er niet
en ondanks alles wat er is ontwikkeld
waarbij met tegenstanders werd gebikkeld
de praatspieren dagelijks werden vernikkelt
blijft er niets over, ook niet in het verschiet
geen straalmotoren zullen hier gaan brullen
niets zal ook de bedrijfsterreinen vullen
zo achteraf bleek het dus allemaal lullen
in al die jaren werd het niets ons deel
de stad die aan zichzelf had kunnen bouwen
staat nu met uitermate lege klauwen
zichzelf in alle tonen te berouwen
en niemand zegt, wij wilden toen te veel
© Juul Baars 8 december 2021
Weerpraatje
Vandaag is het weer somber weer
er schijnt geen zon en het is koud
een hongerige kat miauwt
laat mij erin, ik heb geen baas
ik loop door tuinen, en ik blaas
de aftocht als men mij verjaagt
en huil,
omdat niemand mij verdraagt
Vandaag is het weer somber weer
de apotheek puilt uit van mensen
die voor zichzelf beterschap wensen
een pil voor hier, een poeder daar
en soms ligt het recept niet klaar
dan smeekt met soms uit alle macht
en ik sta buiten en ik wacht
Vandaag is het weer somber weer
de mondkap knelt achter mijn oor
ik spoed mezelf de winkel door
bereken afstanden, was mijn handen
ik wil niet in een kist belanden
en ik bedenk me keer op keer
vandaag is het weer somber weer
© Juul Baars 6 december 2021
De angst beheerst ons
leven, elke dag
en wij gaan voort tussen dat wat kan en mag
er is geen uitzicht meer op vrij bestaan
en telkens blijkt, het kan nog verder gaan
zo langzaam aan raken we meer ontstelt
iedereen weet, we worden steeds geteld
Het algoritme tekent ons bestaan
nooit zullen we nog onherkenbaar kunnen gaan
in kaart gebracht, getekend voor het leven
de laatste vrijheid onbewust prijsgegeven
dat wat we doen dat wordt centraal gemeld
we weten het, we worden steeds geteld
Ons geld dat is al digitaal beheerd
ze weten al waaraan je het spendeert
wat in je koelkast staat is ze bekend
ze weten hoe je leeft en wie je bent
en ook waar bij jou het schoentje knelt
want immers jij en ik, we worden steeds geteld
En buiten wachten camera’s, een trend
op elke straathoek worden we herkend
ze registreren waar je loopt en waar je gaat
ter ere en ter glorie, van de staat
zelfs wandelend in het bos of in het veld
weten we, we worden steeds geteld
Zij is niet de weg
maar het geluid van voetstappen
die zoekend naar antwoorden
voortgaan in licht en duisternis
Zij vormt de wolken
die de straling vernevelen
de zon afschermen
en dwingen tot nieuwe vragen
in onze gretigheid haar te
vinden
gaan wij voorbij aan de werkelijkheid
zien we niet dat de zee zich verschuilt
achter een rietstengel
horen wij de stem niet
die zonder woorden
van haar spreekt
zoekend naar haar
zijn wij als een parel in de schelp
die op de oceaanbodem vraagt
waar de zee is
© Juul Baars 1 november 2021
de onuitsprekelijke
drang
om iets te zijn in deze wereld
elke dag te ervaren
als iets nieuws
door zoekend nieuwe paden
te betreden
ook op oude grond
vrijheid
gevoel van zwermen vogels
die zwevend op hun vleugels
telkens een richting kiezen
gevoel van water in de zee
waarop diep verscholen wensen
onuitgesproken drijven
op golven van vergetelheid
vrijheid
misschien is de angst te groot
en bieden we geen tegenstand
als de massa roept
glijden we onbewust mee
in de stroom van het gewone
waarin elk verlangen naar jou
verstilt
vrijheid…
© Juul Baars 18 oktober 2021
beelden van een ver
verleden
stukjes weemoed in het hart
woorden die half uitgesproken
spreken van geluk en smart
In de twijfel van het
leven
niets gekregen niets gegeven
immer nog zo onomschreven
in mijn diepste ik verward
hoor de schreeuwen
van mijn onmacht
vonken liefde in verschiet
in onafgemaakte dromen
rust het laatste stuk verdriet
laatste woorden die
weerklinken
in de verte, als een groet
alles in één zin besloten
met jouw wens, het ga je goed
© Juul Baars 3 oktober 2021
Ik…
ik beweeg me
binnen strak getrokken kaders
verberg mezelf in de gedachten
die mij gestalte geven
morgen is als vandaag
zoekend naar mijn verlossing
verlies ik mezelf
in gespeelde zekerheid
Lach ik als ik moet huilen
en treur ik als ik blij wil zijn
terwijl mijn blik niet verder reikt
dan mezelf
probeer ik onkwetsbaar te zijn
vast te houden
terwijl de wereld aan mij voorbij trekt
zie ik slechts de waas
die op veiligheid lijkt…
Kom niet dichtbij
raak mij niet
laat mij niet wankelen
koester mijn angst
© Juul Baars 23 juni 2021
met gebroken vingers
reik ik naar de wolken
zoek in de ondergaande zon
de verte die mij lokt
resten van mijn
liefde
verberg ik in verdorde takken
terwijl mijn laatste woord
ontspruit aan mijn stam
Morgen is een wens
leven een illusie
liefde een doel
terwijl de tijd
zich manifesteert
in een zonsondergang
© Juul Baars 7 jui 2021
Eeuwigheid zoekt geen
grenzen
spreidt zich uit achter de mist
die leven heet
herbergt de stilte van het onbekende
en laat angst in haar nietigheid verdwijnen
Eeuwigheid reikt tot
voorbij de dood
treurt niet om dat wat werd verloren
vervult de geest van saamhorigheid
en fluistert in ongekende verlangens
Soms als het geluid
verdrongen wordt
hoor je de eeuwigheid
achter het zachte ruisen van het leven
in twee minuten stilte
Juul Baars 4 mei 2021
Zoals de verte lonkt
de weg zich vooruit wijst
en wolken stuurloos worden gedreven
door de wind
zoals de zwaluw
zijn eigen echo schreeuwt
de holte in de tijd verbleekt
het daar zich opdringt
in flarden van wensen
die je altijd bij je draagt
daar is waar alles naar toe leidt
daar is waar de weg
in de oneindigheid verdwijnt
daar, is waar het woord
zijn belofte waarmaakt
daar, waar zelfs het niets
aanlokkelijk is…
Pas na een leven lang
reiken naar het daar
besef je
dat hier de plek is
waar je naar toe ging
het hier
de plek die je met je meeneemt
de plek waar je altijd bent
© Juul Baars 3 mei 2021
voorbij de vlagen van
verlangen
gloort het licht
te ver weg voor dromen
waarin vogels dwarrelen
in hun eindeloos streven
om te vliegen
de wolken fluisteren
je naam
en in de schittering van de zon
lok je gedachten
die naar jouw betekenis zoeken
soms ben je met bloed
geschreven
lijk je bevriend met de dood
die de eindeloze eeuwigheid belooft
waarin men kan berusten
vaak klink je
als vleiende herinnering
waarin de fantasie
geen werkelijkheid meer zoekt
je bent de
verbeelding
die nooit echt heeft bestaan
maar brandt in elke ziel
als een ondoofbare vlam
morgen zal het anders
zijn
morgen zal ik loslaten
morgen zal ik je kennen
vrijheid
© Juul Baars 3 mei 2021
dromend,
van de wijde wereld
waar niets is, zoals hier
het leven zich toont
in vlagen van fantasie
en in verhalen
die nog nooit werden geschreven
morgen
vertrek ik
misschien
alleen in gedachten
naar een verte die lokt
en schreeuwt “hier is alles anders”
wat is daar meer dan hier
daar, waar elk verlangen
zich nog in duisternis verhult
en verpakt in dromen
de wijde wereld toont
in slechts vier richtingen
en negen verre plaatsen
Ellerhuizen 2,3
Bedum 5
Onderdendam 9
Groningen 5
Noorddijk 3,6
Ruischerbrug 5
Noordwolde 1,4
Adorp 7,7
Winsum 12,1
© Juul Baars, 17 april 2021
sterven is als een
herfstblad
waaruit levenssappen wegvloeien
en kleur zich manifesteert
in wonderbaarlijke schoonheid
het lijkt alsof dromen zich
in de werkelijkheid van het nu
openbaren, om nog één keer te stralen
en daarna te vervallen
in een oneindige vergetelheid
©Juul Baars 21 maart 2021
de angst, de angst, de angst de angst
je gaat ermee naar bed
je droomt van virussen die kroelen
en met z’n allen hatelijk joelen
je word van ons besmet
politici die kraaien zaaien
het blabla wordt ons deel
de een lult dit
de ander bid
ze roepen: “weet ik veel”
en alles gaat kapot, kapot
Mark Rutte toont zijn lach
hij gniffelt, kniffelt keer op keer
en jokkebrokt elke keer weer
niemand die hem doorzag
verwoest de middenstand, verwoest
werklozen in een rij
depressies hier depressies daar
en we vermijden elk gevaar
en voelen ons onvrij
zijn wij dan zo gedwee, gedwee
dat wij ons laten leiden
door managers die niet versagen
en ons de grootste offers vragen
in onze vrijheid snijden
Moraal, moraal, moraal moraal
de waarheid is gestolen
wie kanker heeft moet wachten
we sterven in gedachten
en doen wat wordt bevolen
© Juul Baars
9 maart 2021
