Ik

alles wat beloofd is zit nog
diep verborgen in je zijn
beelden hebben nog geen woorden
en de wereld is nog klein

onbewust zonder gedachten
tellen dagen je bestaan
alles dat een reden heeft
lijkt allemaal vanzelf te gaan

onbekende duisternissen
raken je soms even aan
zonder dat je je kunt weren
wordt angst deel van je bestaan

nog geen vraag die je kunt stellen
over leven over dood
alles wat in jou gezaaid is
wordt uiteindelijk ook groot

© Juul Baars 25 april 2019

Vergeet me niet

als straks mijn horizon verdwijnt
voorbijgaand zonlicht niet meer schijnt
de regen spreekt in druppels tijd
de wind haar laatste adem schreit

als sterren zonder woorden zijn
de nacht nooit meer de nacht zal zijn
het ochtendgloren zal vergaan
mijn sprookje ophoudt te bestaan

en als de bloemen zwijgzaam geuren
de lente nooit meer groen zal kleuren
de zomerwarmte zal verkillen
de herfst haar  kleuren zal verstillen

als straks de winter onvertogen
het groene riet geel zal verdrogen
en ik traag wegdrijf in het verschiet
dan vraag ik jou…
                        vergeet me niet….



© Juul Baars 23 april 2019

Alzheimer (2)

zal ik je naam nog kennen
als ik mezelf vergeet
zal ik je warmte voelen
nog door je haren kroelen
als ik straks niets meer weet
zal ik je lach herkennen
de twinkeling van je ogen
je stralende gezicht
je zachte mededogen
kan ik me dan nog koesteren
in de warmte van je armen
en zal mijn hart nog smelten
mijn binnenste verwarmen
of zal ik dan verstenen
mijn blikken ijselijk koud
en zal ik dan vergeten
dat ik intens van je houd

© Juul Baars 18 april 2019

Als de vrijheid komt

in den beginne was er angst
verpakt in onbeschreven pijn
waarin het dagelijkse lijden
zwijgend werd gedragen

leven kan verwelken
zich verschuilen achter de drang
van een oneindig verlangen
naar vrijheid

en dagelijks is er de dood
die zich knagend aan
de laatste zekerheid opdringt
en wacht op overgave

ik werd in vrijheid verwekt
maar het licht van mijn leven
werd toegedekt door
een onzichtbare duisternis

het kind in mij leeft voort
in onwetendheid
met nog steeds
 dezelfde vragen.


©Juul Baars 25 april 2019

Mijmering

lopen langs gebaande wegen
eenzaam dwalen ongericht
er is niets dat je de weg wijst
aan de horizon is licht
ergens zal de waarheid gloren
is er reden van bestaan
maar je schaduw fluistert zachtjes
dat je altijd voort moet gaan

smalle paden brede lanen
steeds weer een nieuw vergezicht
oude tranen nieuw verlangen
vormen samen een gedicht
onderweg mezelf gevonden
woorden van gelatenheid
voortgaan op je oude schreden
tot de grenzen van je tijd

© Juul Baars 1 april 2019