lopen langs gebaande wegen
eenzaam dwalen ongericht
er is niets dat je de weg wijst
aan de horizon is licht
ergens zal de waarheid gloren
is er reden van bestaan
maar je schaduw fluistert zachtjes
dat je altijd voort moet gaan
smalle paden brede lanen
steeds weer een nieuw vergezicht
oude tranen nieuw verlangen
vormen samen een gedicht
onderweg mezelf gevonden
woorden van gelatenheid
voortgaan op je oude schreden
tot de grenzen van je tijd
© Juul Baars 1 april 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten