Afscheid (Mamma)

 

je laatste woorden

ze klonken als het onvermijdelijke

traag zoals de laatste korrels van de zandloper

vallend  in een bed van zand

om daar voor altijd te rusten

spijt verzacht
en heeft de klank van berusting
spijt kent geen vervolg
en eindigt met het laatste woord
dat in zichzelf haar betekenis verliest

elk afscheid tekent de werkelijkheid
van het moment dat je mij de rug toekeert
langzaam verdwijnt uit mijn gezichtsveld
zoals de dood het leven doet verdwijnen
om niets achter te laten

mijn afscheid was onhoorbaar
omdat ik niet mezelf was
me weer liet vangen in jouw zijn
en niet zag dat je reeds lang geleden was gestorven

in het nu kijk ik terug
voel ik de kleinheid van je bestaan
waarin je je volledig  aanpaste
aan alles dat jezelf verloochende
tot voorbij je laatste ademtocht

in mijn gedachten werd je een  kleine vrouw
die ooit in liefde geloofde
streed om te verliezen
stierf zonder te sterven
en afscheid nam, van zichzelf

© Juul Baars 5 mei 2022