wel een gedicht-
telkens herschreven
met minder woorden-
tot het zich toont
in onbeschreven strofes
op een onbeschreven blad
en niets alles is
en alles niets…
sterven is als een
herfstblad
waaruit levenssappen wegvloeien
en kleur zich manifesteert
in wonderbaarlijke schoonheid
het lijkt alsof dromen zich
in de werkelijkheid van het nu
openbaren, om nog één keer te stralen
en daarna te vervallen
in een oneindige vergetelheid
©Juul Baars 21 maart 2021
de angst, de angst, de angst de angst
je gaat ermee naar bed
je droomt van virussen die kroelen
en met z’n allen hatelijk joelen
je word van ons besmet
politici die kraaien zaaien
het blabla wordt ons deel
de een lult dit
de ander bid
ze roepen: “weet ik veel”
en alles gaat kapot, kapot
Mark Rutte toont zijn lach
hij gniffelt, kniffelt keer op keer
en jokkebrokt elke keer weer
niemand die hem doorzag
verwoest de middenstand, verwoest
werklozen in een rij
depressies hier depressies daar
en we vermijden elk gevaar
en voelen ons onvrij
zijn wij dan zo gedwee, gedwee
dat wij ons laten leiden
door managers die niet versagen
en ons de grootste offers vragen
in onze vrijheid snijden
Moraal, moraal, moraal moraal
de waarheid is gestolen
wie kanker heeft moet wachten
we sterven in gedachten
en doen wat wordt bevolen
© Juul Baars
9 maart 2021