angst

dwarrelende tijdsfragmenten
vragen die je in je hebt
breken wat je weg wil denken
vlagen die de angst verschenken
nevels van bangheid, ongerept

morgen zal onzeker lijken
gisteren blijkt allang voorbij
niets werd voor je uitgetekend
niets meer waar je nog op rekent
hoe lang duurt nog, jou en mij

aarzeling schrijft in het dagelijkse
woorden in de kleur van bloed
achteloosheid breekt haar tranen
zoekt naar het voorbij gegane
ondergraaft de levensmoed

toekomst lijkt zich te verwazen
alles buigt zich in het nu
stille hoop vult je gedachten
heeft datgeen dat wij verwachten
slechts angst als klevend residu

© Juul Baars 20 maart 2020