Keerpunt

Voorbij het keerpunt
liggen platgetreden paden
ik liep ze
zonder te zien

En toen de schemering inviel
plukte ik het laatste licht
verzamelde sterren
die flonkerden
in mijn hand

Vlak voor de laatste grens
keek ik om
naar alles wat ik was vergeten
of nooit had opgemerkt

Pas bij de laatste stap
vond ik mezelf
in volle vrijheid
om werkelijk
lief te hebben





© Juul Baars, 22 januari 2018

Hij

zittend op de zwarte leren stoel
in de hoek van de kamer
een vaste plek
die ruikt naar eenzaamheid
zijn dromen bleken bedrog
en elke herinnering
beschrijft zijn onmacht
alles eindigde
in een doelloos wachten
in die stoel

het constante beeld van de TV
vertaalt vergane walging
in bewegend beeld
terwijl de afstandsbediening dient
om de werkelijkheid
weg te klikken

zoals hij zit, daar in die stoel
geketend aan zichzelf
schijn van ooit
vertoonde onmacht

verscholen in traag
kruipende uren

dagen vergaan
schakelen zich aaneen
tot een al lang
vergeten niets
totdat de dood
hem laat verdwijnen

© Juul Baars 8 januari 2017