Pappa

 

daar lig je dan, in bed

je gedachten reeds gedoofd

alleen je lichaam vecht

een verloren strijd om de

laatste teugen adem

ik sta aan je voeteneind

aan elke kant een kind van mij

hun handjes vast geklemd

in de mijne.

ik voel hun warmte

en als ik even kijk zie ik
in de glinstering in hun ogen

dat zij en ik,

zij en ik samen...

en even huil ik voor jou

zacht van binnen

omdat jij en ik dit niet

hebben gekend

zo samen als zij en ik

en toch...

jij was mijn veiligheid

maar ook mijn grote angst

mijn voorbeeld

en alles waartegen ik

me afzette

ik wilde nooit zijn zoals jij

en dan

je laatste ademtocht

en ik verwonder mij

dat al mijn afschuw

al mijn angst

verbleekt in het strakke licht

dat door kier in de gordijnen

naar binnen dringt

ik kijk naar je

Je ogen worden gesloten

en ik besef dat ik je nog nooit

zo klein, zo onbeduidend en zo

intens eenzaam heb gezien.

 

en dan ben je voorbij…

© Juul Baars 23 mei 2016 (bijgewerkt)

Sterven

Schuin gesneden licht  kruipt door de kier van pikzwarte gordijnen.
In de schittering dwarrelen stofdeeltjes een eindeloze dans.
De ingehouden adem van kijkende, wachtende  mensen klinkt ritmisch
en wordt begeleid door de felle piep van de hartmonitor, piep na piep.

De klok laat een droge tik horen, telkens als er een minuut verstrijkt.
Elke tik volgt na  50 piepen van de hartmonitor, piep, piep, piep, piep.
In het bed ligt hij,  onbewust wachtend op de allerlaatste piep.
Roerloos lichaam dat slechts mechanisch ademt in een rommelig bed.

Ooit was hij groot,  sterk, keihard, onverzettelijk en onberekenbaar.
Ooit was hij de man die veiligheid kon veranderen in diepe angst.
Ooit was hij de man die in zijn zwakte liefde kon veranderen in haat.
Ooit  was hij het beest, dat zich vermomde in zijn mislukkingen...

Zijn sterven  vervaagt het omhulsel dat hij altijd heeft gedragen.
De gang naar de dood  laat zijn nietigheid en hulpeloosheid zien.
De piep versneld, het lichaam verkrampt en schokt heel even maar.
Het lijkt op het laatste stukje verzet tegen de dood, dat wordt gebroken.

Dan gaat de piep over in een monotoon lang geluid.. Piiiiieeeeeeep..
De monitor vertoont alleen nog maar een lange rechte streep..
Zuchten en snikken klinken vertwijfeld, zijn naam wordt geroepen.
Het is alsof hij een deel van mijn angst meeneemt naar zijn eeuwigheid.

 

© Juul Baars 22 mei 2016

 

Stilte

Stilte bestaat niet.
Niet als moment dat
vooraf gaat aan spreken.
Niet als moment dat volgt,
op uitgesproken woorden
Stilte is oorverdovend
Zoals het gezang van vogels
dat je zich aan je opdringt
als je stil bent.

Stilte is het piepen van
de hartmonitor,
naast iemand die sterft.
Zelfs na de laatste piep
hoor je de achtergrond
van de wereld om je heen
Stilte is een tikkende klok
tijdens beklemmend wachten
Elke tik symboliseert
een voorbijgegaan moment
dat werd geteld

Stilte is een gebed
dat luid uitgesproken
zijn weg zoekt naar God
en wegsterft in het
alomvattende niets.
Stilte is een constante
gedachtestroom
die je afsluit van de werkelijkheid

Aanvaarding van stilte
is juist gehoor geven
aan alles wat je hoort
Stilte bestaat niet
behalve dan
De stilte van je dood.

© Juul Baars 19 mei 2016

Kloostertuin (Elburg)

Voorgedragen in Elburg, ter gelegenheid van het Vestingval 2016

Kloostertuin (Druk op de titel om het als lied te horen)
(muziek: Ernst van der Sloot)

In d'oude kloostertuin, waar je historie proeft
waan je je terug in een vergaan verleden
alsof je zusters ziet die het stenen pad betreden
en zachtjes bidden zoals het de Heer behoeft

En met je ogen dicht ruik je de verse kruiden
die groeiden in de vast ommuurde tuin
van duizendblad, majoraan  en ook ajuin
gedijend door de handen van Gods bruiden

En in gedachten hoor je de gebeden
ter eer en  glorie van de Vader en de Zoon
die in de hemel zitten op hun troon
 en dagelijks door de zusters  werden aanbeden

En in de stilte lijkt het of er stemmen klinken
er wordt gezongen in de bovenkerk
de noten  dansen liefelijk op het  perk
totdat zij in het groene gras verzinken

In d'oude kloostertuin, waar je historie proeft
zal schoonheid zich in eenvoud openbaren
je zult haar stilte voor jezelf  bewaren
als herinnering, diep in je hart gegroefd

 

© Juul Baars 9 mei 2016

Vrijheid

(Opgedragen bij opening bevrijdingsfeest, 5 mei 2016 te Lelystad)

Wat is vrijheid? ...
Het is duizend kilometer lopen
weg van het oorlogsgeweld
weg van de dood
Vrijheid is een toekomst
voor jou en je kinderen
zonder geweld

Vrijheid kent geen bommen
geen mitrailleurvuur
geen massagraven
geen zinloos bloed
dat vloeit ter ere
van de macht

Vrijheid is  voedsel
zodat je kind niet sterft
van de honger
Vrijheid is medische zorg
die je krijgt
wanneer je dat nodig hebt

Vrijheid kent geen dictator
geen onthoofding
geen marteling
Je kunt zijn wie je bent
en geloven wat je wilt
zonder angst

Vrijheid kent geen onderdrukking
omdat je anders bent
anders denkt
of anders lief hebt
en er staat geen straf
op anders zijn dan anderen

Wie vrijheid kent
wil haar niet verliezen
wil haar koesteren
en doorgeven
aan iedereen
die vrijheid zoekt

© Juul Baars 24 april 2016

Alles is nieuw

Alles is nieuw

Als je niet achterom kijkt
niet zoekt naar flarden licht
die jouw duister
steeds doorsnijden

Alles is nieuw
als je niet meer wacht
op een moment
zonder bedreiging

Alles is nieuw
als pijn gewoon pijn is
en je kunt huilen
omdat je wordt geraakt

Ooit was er een bloem
die nauwelijks durfde groeien
haar kleur bedekte
achter een scherm
van onzichtbare tranen
in stilte geschreid

Nu ...  omarmt zij
de warmte van het zonlicht
en reikt zij tot aan
de hoogste hemel
waar zij haar kleuren toont

©

 

 Juul Baars 2 mei 2016