Rimpeling

 

Is het de schittering die het beeld kleurt,
gedachten uitdaagt om vrijuit  te zien
zonder zich te laten leiden door herinneringen?

Is het de sprakeloosheid van vensters
die uitkijken naar de horizon,
maar hun rust vinden in het eentonige
gekabbel van een sprekende gracht
die zichzelf vermengt ?
met het allerlaatste zonlicht?

Is het de overgave van een dag
die zich samenvat in een  gebed
gepreveld in  licht , beweging en kleur?

Dromen zijn geen bedrog
ook al drijven zij op water
waarin ramen zich spiegelen
om de nacht te verwelkomen
als laatste groet…
voordat de duisternis valt

@Juul baars 31 maart 2025

gedicht: naar... Symfonie nr. 4 “Tragische” 2 Andante Schubert

 
te beluisteren hier

Symphonie No. 4 in C Minor, D. 417 "Tragic": II. Andante - YouTube

Symfonie nr.  4 “Tragische” 2 Andante


langzaam…
als een fluistering van verdriet,
waar de stilte breekt met elke zachte noot.
de melodie drijft door een tijdloos gebied,
en de echo klinkt als de zucht van een ziel
die zich blootgeeft.

zacht…
als strijkers het innerlijke beroeren
hun klanken als tranen vloeien
en schaduwen laten dansen
in oude en nieuwe dromen.

elke slag…
lijkt een hart dat worstelt met leven
waarin hoop en verlies elkaar voortdurend groeten.
de andante, tragisch en onvergeeflijk gebleven
Laat onze geesten in eeuwige spanning boeten.

©Juul Baaars 25 maart 2025

Fade Away

 

Ik kies de weg die zich in kleuren spreid
vervul mijn tijd met eindeloos verlangen
ontwijk de doelloosheid die mij wil vangen
mijn fantasie tot tegenslag herleid

ik wacht totdat de tijd heeft  overwonnen
mij om het eeuwig accepteren vraagt
de schittering van mijn kleur langzaam verdaagd
mij terugbrengt naar daar waar ik was begonnen

en als mijn zijn zich uit in ongesproken zinnen

waarin de kleuren van mijn liefde staan gespeld

dan ontwaar ik weer dat ik met jou versmelt

in de zachtheid van het eindeloos beminnen

de tijd vervaagt de kleuren van mijn leven

vervormt de klank van het tijdige bestaan

totdat er geen weg meer is die ik nog kan begaan

en kleuren in het zwart worden beschreven

© Juul Baars 29 mei 2022

Wie ben ik

 

.

Ben ik de schaduw die danst op het ritme van de dageraad,
een druppel water die glinstert in het licht van het onverwachte.
Ben ik het blad dat fluistert in de bries,
Ben ik een ongeschreven verhaal wachtend op inkt.

Ben ik de sleutel die past in voor mij verborgen deuren,
een vonk in de donkere spelonken van twijfel.
Ben ik een zee vol golven van vragen,
een kompas die slechts een richting aangeeft.

Ben ik de regenboog na de storm,
een vleugje hoop in het web van onzekerheid.
Ben ik de reiziger én het pad, dat zich voor mij uitspreid,
of ben ik een spiegel van tijd,
steeds anders, steeds hetzelfde.

© 15 maart 2025