Licht dat blijft

 

Wanneer de zon zakt,
de stilte zacht neerdaalt,
ontwaken de sterren in jouw naam.
Geen afscheid wist jouw glimlach uit.
Ik zie haar nog, in elke fonkeling van licht.

Jij bent mijn fluistering van liefde,
mijn adem die blijft bestaan.
Een druppel in mijn oceaan van herinneringen,
waarin tijd verzacht en pijn vergaat.

Elke kaars die brandt is een gedachte die straalt.
Want jouw licht, en mijn liefde,
blijven verder leven in het hart dat jou draagt,
koestert en omarmt.

Dus reis, mijn kind,
door de stralen waarin mijn dromen zich ontvouwen.
Je bent niet verdwenen, maar veranderd
in hoop, in liefde, in gouden druppels licht
die mij blijven vinden. jb 14-12-25