Druppel liefde

Voorgedragen op 28 december bij de Winter Wonder Brunch.. Atol Plaza Lelystad

Heb jij misschien voor mij een druppel liefde
ik voel me al zo lang heel erg alleen
het is alsof er kilte om me heen hangt
zo'n druppel liefde helpt me daar doorheen

Heb jij misschien voor mij een druppel liefde
ik vluchtte voor de oorlog en de dood
ik voel me hier erg vreemd en onbegrepen
en zoek een maatje, ja een bondgenoot

Wat druppeltjes, het lijkt misschien erg weinig
maar samen maken zij een grote  stroom
zij stromen voort als een rivier van liefde
vervullen voor elk mens de mooiste  droom

Heb jij misschien voor mij een druppel liefde
ik ben al oud, begrijp niet meer zo goed
de mensen leven snel en oppervlakkig
en weten niet  wat een druppel liefde doet

Heb jij misschien voor mij een druppel liefde
ik ben een beetje anders en apart
alleen een druppel liefde kan me helpen
het maakt me rustig en minder verward

Wat druppeltjes, het lijkt misschien erg weinig
maar samen maken zij een grote  stroom
zij stromen voort als een rivier van liefde
vervullen voor elk mens de mooiste  droom

© Juul Baars 17 november 2016

terug naar hoofdmenu

De kat is dood

Pippie: Hij heeft meer dan 17 jaar bij ons gewoond. Naar aanleiding van zijn sterven op 13 december 2016, schreef ik dit gedichtje.

de kat is dood
het ging met twee injecties
en toen  stierf hij op mijn schoot
ik voelde  hem verslappen
totdat hij zijn ogen sloot
de kat is dood

de kat is dood
de leegte van de kamer
was ineens zo levensgroot
ik zat tv te kijken
zonder kater op mijn schoot
de kat is dood

de kat is dood
de  stilte die ontstond
was onwaarschijnlijk groot
vaarwel  mijn vriend, mijn maatje
lieve bondgenoot
de kat is  dood

 

© Juul Baars 14 december 2016

Herfst

Alles is een woord
soms onuitgesproken
dan zacht geformuleerd
tintelend op de tong
gefluisterd of geschreven

Alles is een droom
die ongemerkt ontspruit
en zijn weg vindt  in
de vergetelheid
van je gedachten

Alles is een vraag
die steeds gesteld
een antwoord zoekt
in een onbegrensd
verlangen

En in de herfst van
mijn bestaan
beschrijft de tijd
zichzelf in de kleuren
van de zon

© Juul Baars 3 november 2016



terug naar het hoofdmenu

Kerstgedicht

 

 

(Gemaakt voor krantje psychiatrie)


Het is al ruim tweeduizend jaar geleden
dat Jezus werd geboren in een stal
er stond een heldere ster in het heelal
en engelen zongen luid, Hij brengt ons vrede

Maar sinds die dag is er constant geleden
en zijn miljoenen zomaar afgeslacht
om geld, om goed, om roem en ook om macht
of omdat ze slechts een andere God aanbeden

Ook nu is er geen teken van Gods vrede
nog overal sterven mensen door geweld
en ook door honger, worden duizenden geveld
al hebben zij intens tot God gebeden

Zou er een God bestaan die luistert naar ons vragen
die van ons houdt, zonder een enkel voorbehoud
of is de ruimte leeg en eindeloos koud
en dienen wij ons lot gewoon te dragen

 

© Juul Baars 2 november 2016 (herzien)

terug naar het hoofdmenu



Het hiervoormaals

Geschreven voor een groepsgesprek over religie..

Het hiervoormaals

Kind van orthodoxe mensen
flink gedrild in het geloof
Angst voor God en voor de duivel
en de diepe hellekloof
Dagelijks bidden voor het hachje
prijst den hemel God is groot
Er was niemand die vertelde
er is leven vóór de dood

Trouwen met gelijkgestemde
alles doen zo God het wil
monotoon verloopt het leven
geen condoom en ook geen pil
Vijf zes kinderen om te drillen
alles moet zo  God gebood
Naar de hemel is het streven
niet het leven vóór de dood

Ouder worden blijven hopen
dat er redding is aan het eind
Af en toe ook wel eens twijfel
recht je rug blijf overeind
Angstig als het sterven daar is
dan de laatste ademstoot
Korte twijfel voor het einde
is er leven ná de dood ?

God kijkt naar het simpel zieltje
dat de hemel binnentreed
Heeft natuurlijk mededogen
stelt gerust en glimlacht breed
Ach wat heb je toch geleden
terwijl ik je toch heel veel bood
Alles heb je afgeslagen
in het leven vóór je dood

© Juul Baars 14 oktober 2016

terug naar het menu: klik hier

Duisternis

Gemaakt voor een manifestatie over duisternis

 

 

 

Woordeloos en lusteloos
rusteloos en radeloos
De nacht verslindt het licht
met duisternis..
en zwarte nevels vliegen
langs de horizon..

Ademloos en roerloos
gedachteloos en uitzichtloos
vraag ik me af of er
nog leven is
ontluikend zo
de dageraad ooit begon

Bewegingloos en  krachteloos
eindeloos en reddeloos
verdrink ik in het al
dat donker is
met tomeloos verlangen
naar de zon

 

© Juul Baars 10 oktober 2016

terug naar het menu: klik hier

Sterren

Jaren zijn verstreken
verwarde werkelijkheid
Alles lijkt te breken
tekens van de tijd
Dromen die vervagen
hoop is er niet meer
Er resten slechts wat vragen
je stelt ze keer op  keer

Antwoord niet gegeven
stilte voelt als pijn
Nergens meer medeleven
oprechtheid blijkt vaak schijn
Tastend in het donker
naar rust van weleer
Nergens is geflonker
Er zijn geen sterren meer...

 

© Juul Baars 6 oktober 2016

Nacht

De schemering besluipt je
strekt haar hand uit en
raakt je...  maar
de rilling die je voelt
die gaat voorbij...
En terwijl je tijd geteld wordt
komt de nacht steeds  dichterbij

Je kijkt  moedig  vooruit
maar er komen steeds  momenten
dat je voelt dat je verleden groeit
zich steeds meer opdringt
als het allerlaatste tij...
En terwijl je tijd geteld wordt
komt de nacht steeds dichterbij

Bij de ondergaande  zon
strijk je door je grijze haren
en je voelt je  stramheid
groeien, alles vliegt en is ongrijpbaar
zelfs de tijd glijdt je voorbij...
En terwijl je tijd geteld wordt
komt de nacht steeds dichterbij

Misschien is er nog een afscheid
als de nachtelijke nevel al
het licht voor jou bedekt,
Jij je  ogen sluit en zachtjes fluistert...
het is voorbij...
En terwijl de laatste tel klinkt
zegt de nacht, jij bent van mij

 

© Juul Baars 21 september 2016

Jalan Kesatrian I (voorheen Berenlaan)

 

Ik weet dat ik je ken, maar je bent vreemd
Ik hoor je stilte, voel jouw witte muren
die fel afsteken, bij het zwarte asfalt
waarop mijn voeten schrijden
 stap voor stap
Ben ik mezelf niet meer?
Of ben jij het die veranderde?
Heb jij jouw vertrouwde plekken
vertekend of verdraaid?

Ik weet, toen was ik nog een kind
ik zag met andere ogen
had geen gedachte die de vorm bepaalt
was hulpeloos en klein,
leefde mijn eigen wereld.

En toch jij bent het, met je muren en
je straatje , je bomen en het
golvend landschap waar ik liep
en waar ik speelde
Waar gevaar vorm kreeg als in
een schreeuw van angst
Jij bent het waar de nacht
haar warme vochtige dreiging
schreef die mij tot huilen bracht...

En als de werkelijkheid zich opdringt
als een stem die tot me spreekt,
me terugbrengt bij mezelf besef ik...
ik ben thuis..

 

© Juul Baars 20 september 2016

Flevoblues

Suikerbieten
dikke  dijken
rechte poldersloten
tot de horizon
Rieten kragen
lange stranden
alles schittert
in de vale polderzon

En in de wildernis
veel herten maar geen gnoes..
en duizend windmolens die draaien
de Flevoblues

Dorpen steden
krom vermeden
alle woonwijken
strak gegroepeerd
Heel veel wilgen
populieren
stenen kustbescherming
heel zwaar geteerd

En alle appels die er groeien
worden moes
terwijl  de windmolens maar draaien
de Flevoblues

Boerderijen
vlakke akkers
mais en aardappelen
en alles groeit goed
Vroeger water
nu vaste bodem
waar de hazen hollen
en de kieviet broedt

Het is een eerlijk landje
zonder veel taboes
en duizend windmolens die draaien
de Flevoblues..

© Juul Baars 15 september 2016

Foto van nu

De brug naar mijn herinnering aan jou
is langer dan 50 jaar
Het lijkt alsof er in de diepte
van de kloof twee werelden
zijn ontstaan
Starend besef ik dat het beeld in mij
lijkt op een schilderij
dat nooit werd geschilderd
Dat de werkelijkheid  niet de muziek is
die ik hoor als ik stiekem aan je denk.
Je gezicht schijnt kleine druppels
van het licht dat ik toen dacht te zien,
maar ik herken het niet
Jij bent veranderd en niet meer mezelf
Jij bent niet de gedachte die ik diep in
mijzelf bewaarde
Ik besef dat mijn liefde van toen,
voor jou, slechts het begin was
van mijn zoektocht naar tederheid
en warmte.
En  tranen die ik huilde toen je wegging
waren slechts om mezelf

 

© Juul Baars 18 september 2016

Lelystart (2016) (Slam)....

Lelystart
Cultuurseizoen begonnen
Met  Lelystart
Van alles is verzonnen
Je kunt zingen, lachen
dansen en ook luisteren
naar muziek
En elke culturele uiting
heeft een eigen publiek

Lelystart
Er zijn veel kunstenaars
bij Lelystart
Nee het is echt niet raar
als je gaat dichten,
schilderen, lezen
zingen of je doet toneel
Professional of amateur
er is ontzettend veel

Lelystart
feest van opnieuw beginnen
met Lelystart
Je kun alleen maar winnen
als je goed luistert naar Isa
Ali en ook Douwe bob
Dan weet je zeker
ook dit seizoen
wordt een culturele top.

 

© juul baars 17 september 2016 (stadsgedicht t.b.v. Lelystart 2016)

Vlucht

Vlucht

Er is geschreeuwd
maar niemand heeft begrepen.
Er is gewaarschuwd voor een ramp,
naar niemand  heeft gehoord.
Uiteindelijk gingen weinigen
aan boord,
bleven miljoenen achter.

Wij voeren uit
met weinigen.
Verlieten het verderfelijke niets.
We zetten koers
naar ergens ver weg
onbekend.
Met hoop op goede winden
blijft de vraag
of wij de toekomst vinden.

 

© Juul Baars 17 september 2016: Naar het schilderij "Promised Land" van  Evert van der Voort

Picknicktafels

Versje naar aanleiding van de Picknicktafels die in de wijk werden gemaakt..

Picknicktafels, brood en wafels
koek en koffie, even rust
kijken naar de lage dwarsvaart
je waant je bijna aan de kust

Picknicktafels , tel de snavels
van de eenden in de vaart
zie de zon schijnt door de bomen
het uitzicht is de moeite waard

Picknicktafels, eet stroopwafels
hap een broodje fijn besmeerd
wie er eet aan deze tafels
heeft ook kunst geconsumeerd

 

© Juul Baars 11 september 2016



Meisje

gemaakt naar aanleiding van vele onmogelijke gesprekken.

Zielig, zielig meisje
zwaar gereformeerd
Volgt haar duistere paadje
loopt steeds weer verkeerd
Zet zich af van vroeger
tranen uit haar jeugd
Weet van binnen best wel
dat ze zelf niet deugt
Volgt haar enge mannetje
die haar steeds bedriegt
Hij spreekt over liefde
zij weet dat hij liegt
Woede is haar leidraad
boosheid is haar doel
Leven  zonder warmte
zijn, zonder gevoel.

© Juul Baars 31 augustus 2016

Zij

Zij

is zo mooi

zoals ze in mijn leven leeft

zichzelf schikt in de wereld

van mijn verlangen

Zij
is de liefde

zoals ik wist dat ze bestond

verscholen in

onhoorbare muziek

waarmee zij mijn

gedachten vult

Zij

is een onvoltooide reis

naar ver, ver weg

dichtbij mezelf

waar warmte fluistert

en ik me koester

in de stralen

van haar zon

 

© Juul Baars 30 augustus 2016

Evangelie van het water

Evangelie van het water

In den beginne was de bron
en de bron sprak het woord
laat er water zijn ...
en er was water
zoals het staat geschreven

En het water verenigde zich
vervulde zich met  regen
vormde een  stroom
sleet oevers uit en beddingen
vloeide in de voorspelde richting

En het water gaf  leven
in ontelbare vormen
en ontelbare kleuren
zichtbaar en onzichtbaar
zoals het was bedoeld

En het water werd de weg
alsmaar lager, alsmaar dieper
krachtig kolkend
vallend van grote hoogtes
tot zij glad en begaanbaar was

En de mens volgde de weg
liet zich glijden
naar ongekende verten
over het water tot voorbij
het einde van de horizon

En rustend in de zee
vroeg het water
aan zon en wind
voer mij terug
naar mijn oorsprong
in een eeuwigdurende
cyclus

het zij zo..

©Juul Baars 21 april 2016

De Oude Botter

De oude Botter

Er staat een oude botter in de loods
Hij heeft bijna een eeuw niet meer gevaren
Zijn romp is krakkelig, verweerd en broos
Hij is  gedoemd om nooit meer af te varen

Zijn zwaarden uitgedroogd en half verrot
Zijn loefbijter is spontaan afgebroken
en ook de kluiverboom die is kapot
en van een mast  is zij reeds lang verstoken

-----

Maar elke nacht droomt hij  weer van de  zee
die hij dan met zijn ruwe boeg  doorsnijdt
Hij vaart vol trots met  alle winden mee
Glijdt over golven heen tot  eind der tijd

-----

Maar op een dag hoort zij wat mensen komen
ze spreken over platbodems van toen
en als ze dan bij hem zijn aangekomen
zegt een van hen dit wordt een kampioen

En toen hij weer alleen  stond in gedachten
zich afvroeg wat dit nu betekenen kon
Schikte hij zich in het eeuwig durend wachten
vergat hij zijn verlangen naar zee en zon

-----

En in de nacht  droomt hij weer van de zee
die hij dan met zijn ruwe boeg  doorsnijdt
Hij vaart vol trots met  alle winden mee
Glijdt over golven heen tot  eind der tijd

----- 

Hij  schrok toen de loodsdeuren  open gingen
en men hem  sleepte uit de oude loods
Hij voelde zon en hoorde vogels zingen
Zijn geluk van dat moment ja dat was groots

Hij  is hersteld in volle oude glorie
en toen hij van de werf  in het  water gleed
Zei hij tegen zichzelf, dit is victorie
Ik ga weer doen wat ik vroeger altijd deed

-----

Nu vaart hij vrij op het wijde  IJsselmeer
die hij dan met haar ruwe boeg doorsnijdt
Trotseert de sterkste winden keer op keer
glijdt over golven heen, tot het eind der tijd

-----

 

© Juul Baars 19 juni 2016

IJsselkogge

Gedicht tbv. de tentoonstelling van de IJsselkoggie die bij Kampen uit de IJssel

werd gelicht

 

IJsselkogge

IJsselkogge
voerde rogge
granen, goederen
over zee
Noordzee, Oostzee
Hanzesteden
alles nam zij
met haar mee

IJsselkogge
diep verzonken
hield de IJssel
in bedwang
Om de stroming
te bedwingen
Alles in
het  mens-belang

IJsselkogge
na 6 eeuwen
naar het nieuwe
land gebracht
houtverzorging
conservatie
tot zij toonbaar
wordt geacht

IJsselkogge
prepareren
voor haar
allerlaatste trip
dan tentoongesteld
in Kampen
pronkend als
historisch schip

© 4 mei 2016: Juul baars

Haringkar Elburg

Kunstwerk: Haringkar Elburg van Pieter Hogenbirk

Haringkar Wippe   Wie Elburg bezoekt de stadsmuur bekijkt de wallen beloopt de steegjes bereikt de muurhuisjes ziet van koffie geniet In de kloostertuin even gaat zitten loopt daarna subiet langs het klooster Agniet via weeshuis langs kerkhof en kerkelijk gebied en zal dan naar het centrum toe hippen voor een heerlijke haring van Wippe

Ze zijn er niet duur met uitjes en zuur ze brengen de zee naar je lippen Ze glijden zo traag van je mond naar je maag Geen haring die daaraan kan tippen Een bal of kroket zijn toch veel  te vet een frikadel past niet tussen lippen Wie smullend wil smikkelen zijn smaak echt wil prikkelen die eet een haring van Wippe   © Juul Baars 19 juni 2016

De Zuiderzee

Schilderij: De Zee, Pieter Hogenbirk:

Gedicht t.b.v. Festival Elburg

De Zuiderzee Ooit sprak de Zuiderzee van verre vreemde landen de horizon voorbij zonovergoten stranden de kilte van het noorden de warmte van het zuiden de wijdte van het westen oosterse geur van kruiden Ooit sprak de Zuiderzee vertelde haar verhalen in schuimend bruine golven die beukten op het land In haar constante branding ruisten de woorden mee voor wie het wilde horen verhalen van de zee Ooit sprak de Zuiderzee van schepen en van mensen van harde wind en stormen van golven meters hoog van avontuur en blijdschap van leven en van dood en hoeveel mensenzielen zij in haar armen sloot   © Juul Baars 23 juni 2016

Ooit was de Zuiderzee de weg naar verre oorden een bron van fantasie voor hen die wilden gaan Maar nu zijn al haar vertes voor altijd afgestremd en is de Zuiderzee tot IJsselmeer getemd

Een man met zijn gedichten

Een man met zijn gedichten

Daar stond hij dan
nerveus verlegen
Een man met zijn gedichten
en ook een kind van mij
Misschien daarom
dat ik genoot van elk moment
dat hij met twijfel  voordroeg
Ik zag alleen maar hem
geen podium- en geen publiek
Ik hoorde duidelijk zijn stem
begreep niet al zijn woorden
Maar toch was er
verwondering
vertedering misschien
en hoefde ik slechts te voelen
om hem echt te verstaan

© Juul Baars 16 juni 2016

Oostvaardersplassen (Begeleid door basigitaar)

Geschreven na een bezoek aan "De Nieuwe Wildernis" in Flevoland, eind mei 2016
(dient te worden begeleid met een trommel of basgitaar)

Troosteloos
Kale vlakte
Hongerland
Klei en zand
Dode bomen
Stalen hekken
1600 dode dieren
werk van gekken

EXPERIMENT... EXPERIMENT

Kaalgevreten
Uitgemergeld
Waanidee
Dierenleed
Wildernis
Overal karkassen
Oost-vaardersplassen

EXPERIMENT... EXPERIMENT

Beleidsmakers
Onzinkrakers
Natuurverkrachters
Dier-verachters
Blind voor lijden
Barre tijden
Donder op
EXPERIMENT...
STOP !

 

© Juul Baars 2 juni 2016

Pappa

 

daar lig je dan, in bed

je gedachten reeds gedoofd

alleen je lichaam vecht

een verloren strijd om de

laatste teugen adem

ik sta aan je voeteneind

aan elke kant een kind van mij

hun handjes vast geklemd

in de mijne.

ik voel hun warmte

en als ik even kijk zie ik
in de glinstering in hun ogen

dat zij en ik,

zij en ik samen...

en even huil ik voor jou

zacht van binnen

omdat jij en ik dit niet

hebben gekend

zo samen als zij en ik

en toch...

jij was mijn veiligheid

maar ook mijn grote angst

mijn voorbeeld

en alles waartegen ik

me afzette

ik wilde nooit zijn zoals jij

en dan

je laatste ademtocht

en ik verwonder mij

dat al mijn afschuw

al mijn angst

verbleekt in het strakke licht

dat door kier in de gordijnen

naar binnen dringt

ik kijk naar je

Je ogen worden gesloten

en ik besef dat ik je nog nooit

zo klein, zo onbeduidend en zo

intens eenzaam heb gezien.

 

en dan ben je voorbij…

© Juul Baars 23 mei 2016 (bijgewerkt)

Sterven

Schuin gesneden licht  kruipt door de kier van pikzwarte gordijnen.
In de schittering dwarrelen stofdeeltjes een eindeloze dans.
De ingehouden adem van kijkende, wachtende  mensen klinkt ritmisch
en wordt begeleid door de felle piep van de hartmonitor, piep na piep.

De klok laat een droge tik horen, telkens als er een minuut verstrijkt.
Elke tik volgt na  50 piepen van de hartmonitor, piep, piep, piep, piep.
In het bed ligt hij,  onbewust wachtend op de allerlaatste piep.
Roerloos lichaam dat slechts mechanisch ademt in een rommelig bed.

Ooit was hij groot,  sterk, keihard, onverzettelijk en onberekenbaar.
Ooit was hij de man die veiligheid kon veranderen in diepe angst.
Ooit was hij de man die in zijn zwakte liefde kon veranderen in haat.
Ooit  was hij het beest, dat zich vermomde in zijn mislukkingen...

Zijn sterven  vervaagt het omhulsel dat hij altijd heeft gedragen.
De gang naar de dood  laat zijn nietigheid en hulpeloosheid zien.
De piep versneld, het lichaam verkrampt en schokt heel even maar.
Het lijkt op het laatste stukje verzet tegen de dood, dat wordt gebroken.

Dan gaat de piep over in een monotoon lang geluid.. Piiiiieeeeeeep..
De monitor vertoont alleen nog maar een lange rechte streep..
Zuchten en snikken klinken vertwijfeld, zijn naam wordt geroepen.
Het is alsof hij een deel van mijn angst meeneemt naar zijn eeuwigheid.

 

© Juul Baars 22 mei 2016

 

Stilte

Stilte bestaat niet.
Niet als moment dat
vooraf gaat aan spreken.
Niet als moment dat volgt,
op uitgesproken woorden
Stilte is oorverdovend
Zoals het gezang van vogels
dat je zich aan je opdringt
als je stil bent.

Stilte is het piepen van
de hartmonitor,
naast iemand die sterft.
Zelfs na de laatste piep
hoor je de achtergrond
van de wereld om je heen
Stilte is een tikkende klok
tijdens beklemmend wachten
Elke tik symboliseert
een voorbijgegaan moment
dat werd geteld

Stilte is een gebed
dat luid uitgesproken
zijn weg zoekt naar God
en wegsterft in het
alomvattende niets.
Stilte is een constante
gedachtestroom
die je afsluit van de werkelijkheid

Aanvaarding van stilte
is juist gehoor geven
aan alles wat je hoort
Stilte bestaat niet
behalve dan
De stilte van je dood.

© Juul Baars 19 mei 2016

Kloostertuin (Elburg)

Voorgedragen in Elburg, ter gelegenheid van het Vestingval 2016

Kloostertuin (Druk op de titel om het als lied te horen)
(muziek: Ernst van der Sloot)

In d'oude kloostertuin, waar je historie proeft
waan je je terug in een vergaan verleden
alsof je zusters ziet die het stenen pad betreden
en zachtjes bidden zoals het de Heer behoeft

En met je ogen dicht ruik je de verse kruiden
die groeiden in de vast ommuurde tuin
van duizendblad, majoraan  en ook ajuin
gedijend door de handen van Gods bruiden

En in gedachten hoor je de gebeden
ter eer en  glorie van de Vader en de Zoon
die in de hemel zitten op hun troon
 en dagelijks door de zusters  werden aanbeden

En in de stilte lijkt het of er stemmen klinken
er wordt gezongen in de bovenkerk
de noten  dansen liefelijk op het  perk
totdat zij in het groene gras verzinken

In d'oude kloostertuin, waar je historie proeft
zal schoonheid zich in eenvoud openbaren
je zult haar stilte voor jezelf  bewaren
als herinnering, diep in je hart gegroefd

 

© Juul Baars 9 mei 2016

Vrijheid

(Opgedragen bij opening bevrijdingsfeest, 5 mei 2016 te Lelystad)

Wat is vrijheid? ...
Het is duizend kilometer lopen
weg van het oorlogsgeweld
weg van de dood
Vrijheid is een toekomst
voor jou en je kinderen
zonder geweld

Vrijheid kent geen bommen
geen mitrailleurvuur
geen massagraven
geen zinloos bloed
dat vloeit ter ere
van de macht

Vrijheid is  voedsel
zodat je kind niet sterft
van de honger
Vrijheid is medische zorg
die je krijgt
wanneer je dat nodig hebt

Vrijheid kent geen dictator
geen onthoofding
geen marteling
Je kunt zijn wie je bent
en geloven wat je wilt
zonder angst

Vrijheid kent geen onderdrukking
omdat je anders bent
anders denkt
of anders lief hebt
en er staat geen straf
op anders zijn dan anderen

Wie vrijheid kent
wil haar niet verliezen
wil haar koesteren
en doorgeven
aan iedereen
die vrijheid zoekt

© Juul Baars 24 april 2016

Alles is nieuw

Alles is nieuw

Als je niet achterom kijkt
niet zoekt naar flarden licht
die jouw duister
steeds doorsnijden

Alles is nieuw
als je niet meer wacht
op een moment
zonder bedreiging

Alles is nieuw
als pijn gewoon pijn is
en je kunt huilen
omdat je wordt geraakt

Ooit was er een bloem
die nauwelijks durfde groeien
haar kleur bedekte
achter een scherm
van onzichtbare tranen
in stilte geschreid

Nu ...  omarmt zij
de warmte van het zonlicht
en reikt zij tot aan
de hoogste hemel
waar zij haar kleuren toont

©

 

 Juul Baars 2 mei 2016

Beweging

Alles beweegt

alles beweegt
zelfs de windstilte
laat ochtendnevel
dwarrelen
onder het gras dat groeit
draait de aarde
onzichtbaar door
en  in de verte
roepen dieren
dat de stilte
niet bestaat
ooit wilde ik vergeten
liet mijn gedachten
vervliegen door
de poriën op mijn
hoofd
en keek ze na
totdat ze opgingen
in het niets

 

© Juul Baars 25 april 2016

Zomaar (een versje)

Lopen in de warme lenteregen,
 

kijken naar de ondergaande zon.

Luisteren naar een vroege ochtendmerel,

die met een zachte toon zijn dag begon.

Staren in de mist op polderweiland,

denken aan mijn allermooiste droom.

Varen op een avondmeer vol vogels,

liggen in de koelte van een boom.

Fantaseren over verre reizen,

wandelen in de heldere winterkou.

Prevelen bij het warme open haardvuur,

Zeggen dat ik zielsveel van je hou.

 

 

 

© Juul Baars geredigeerd: 10-02-2015

 

Wie ben jij

Wie ben  jij

wie ben jij
dat je me vertelt
over jouw God
wie ben jij
als je zegt dat ik dwaal
en suggereert dat jij de weg weet
Wie ben jij
als je komt met voorbeelden
van duizend  jaar geleden
wie ben jij
om mij te beoordelen
zonder dat je me kent
Wie ben jij
dat je me zegt
dat jouw leven beter is
dan het mijne

spreek me niet meer aan
vanuit je zogenaamde heiligheden
met je kennis uit boeken
die je zelf niet begrijpt
vertel me  niet meer
van  je machteloze God
die nooit ingreep
bij het oneindig bloedvergieten
nu en in het verleden
flikker dat boek weg
waaruit je citeert en blijft citeren
terwijl  je verder alles laat
zoals het is

© Juul Baars 23-03-2016

Herinnering

 

 

Herinneringen

 

Wederkerende weg terug
sporen van toen
overwonnen hindernissen
onbekende wendingen
oude tranen
van voorbije angst
omziend door de flarden
van vergane tijd
zie ik een kleine jongen
die zich verstopt
in zichzelf
Hij is niet veranderd


© Juul Baars 11 maart 2016

Sterven

Sterven

gisteren ben ik doodgegaan

zonder afscheid, zonder angst

met slechts een vleugje eenzaamheid

dat zich zacht nestelde

in de wirwar van mijn gedachten

en toen ik omkeek

was er  geen weg terug

niet dat ik die zocht

want er was geen drang

om ergens naar terug te keren

ik was, dacht en voelde

en toen mijn laatste drang

tot leven weggesijpeld was.

voelde ik een stille leegte

om mij heen

ik opende mijn huid

en ieder die ik was geweest

of had gekoesterd als mijzelf

vervloog naamloos 

in de grijze mist 

van mijn waarneming

toen openden mijn ogen

en zag ik felle kleuren om mij heen

de wervelende schoonheid

van het dagelijkse gewoon

drong diep door in mijn geest

en daar was jij

Ik rook de geur van

lentebloemen in je haar

ging op in het geluid van je stem

genoot van de eindeloze diepte

in je blikken van tederheid

proefde jou als nooit tevoren

mijn god, wat hou ik veel van jou

en dat was het moment

dat een druppel spijt

zich van mij meester maakte

en restte mij

alleen het nu

met jou

© februari 2002