het onbereikbare lonkt, in sterren
van vergetelheid
zij toont zich in hoorbare stiltes, die zich aaneenrijgen
tot onuitgesproken beloftes
zij doen mij voortgaan op het reeds platgetreden pad
waar cirkels van het verleden zich verbergen
het mij voorbestemde pad voert
door de nevel van mijn gedachtes
waarin ik mezelf blijf verliezen
mijn werkelijkheid is het verhaal
dat ik me heb aangeleerd om te overleven
en terwijl ik voortga
klamp ik me vast aan al het bekende
dat mij dwingt opnieuw dezelfde stappen te nemen
en de schijn wekt dat ik daardoor zal overleven
maar diep in me voel ik
dat de werkelijkheid zich heeft vervormd
tot een schijnbare zekerheid
en het is mijn angst om die zekerheden los te laten
die mij weerhoud om zelf te leren zien
©Juul Baars 25 april 2022
