angst

dwarrelende tijdsfragmenten
vragen die je in je hebt
breken wat je weg wil denken
vlagen die de angst verschenken
nevels van bangheid, ongerept

morgen zal onzeker lijken
gisteren blijkt allang voorbij
niets werd voor je uitgetekend
niets meer waar je nog op rekent
hoe lang duurt nog, jou en mij

aarzeling schrijft in het dagelijkse
woorden in de kleur van bloed
achteloosheid breekt haar tranen
zoekt naar het voorbij gegane
ondergraaft de levensmoed

toekomst lijkt zich te verwazen
alles buigt zich in het nu
stille hoop vult je gedachten
heeft datgeen dat wij verwachten
slechts angst als klevend residu

© Juul Baars 20 maart 2020

laat kerstgedicht

het is al meer dan twee eeuwen geleden,
dat Jezus werd geboren in een stal.
er stond een grote ster in het heelal
en engelen zongen luid , God brengt ons vrede.

sinds dat moment is er door mensen steeds geleden
werden miljoenen zomaar afgeslacht,
om geld en goed, om roem en ook om macht,
of omdat ze slechts een andere God aanbeden.

ook nu is er geen teken van Gods vrede,
sterven er overal mensen door geweld
en ook door honger worden er veel geveld
al hebben zij tot God, intens gebeden

zou er een God bestaan die luistert naar ons vragen,
die om ons geeft zonder een enkel voorbehoud.
Of is de ruimte leeg en eind'loos koud
en dienen wij ons lot alleen te dragen.

© Juul Baars 2010 (bijgewerkt 11 maart 2020)

Jezelf

je bent jezelf, een ander kun je toch niet wezen
je bent je zelf, van je geboorte tot je dood
je bent jezelf dat hoeft voor niemand echt bewezen
je bent jezelf al ben je klein of heel erg groot

een psychiater is een man die goed kan praten
voor je het weet heeft hij je één oor aangenaaid
dat doet hij door psychiatrisch tegen jou te blaten
hij maakt je moe,  en voor je t weet ben je afgedraaid

de rekening die zo’n man dan stuurt die laat je schrikken
je bent jezelf verloren voor drieduizend piek
al begeleidend wil hij nog meer van je pikken
hij wil verdienen dus hij houd je heel graag ziek

Ik ken een vrouw die was haarzelf ook eens verloren
ze zocht zichzelf haast overal, het leek een spel
ze werd geholpen door wel vierduizend doctoren
maar waar ze niet zocht dat was in haar eigen vel

er was een man die wist niet meer of dat ie leefde
hij vroeg zich af wie hij nu eigenlijk wel was
hij kreeg wat pillen waardoor hij wat minder beefde
vergat toen alles, voelde zichzelf een lege jas

dus lieve mensen,  je kunt jezelf toch niet verliezen
ik snap niet dat het jullie echt nog nooit opviel
jij bent een zak met vlees en botten, tand en kiezen
en in het midden van die zak daar zit je ziel

je bent jezelf, een ander kun je toch niet wezen
je bent je zelf, van je geboorte tot je dood
je bent jezelf dat hoeft voor niemand echt bewezen
je bent jezelf al ben je klein of heel erg groot