Totaal aantal pageviews

donderdag 7 maart 2024

Tijd

 




het regent en de zon schijnt
een halo die zich spreidt
er vliegen vogels door de lucht
de appelboom draagt fier zijn vrucht
voor alles is een tijd

het vroeger is verdwenen
ook deze dag raakt kwijt
en morgen is nog onvervuld
misschien in nevelen gehuld
voor alles is een tijd

de tranen zijn vergeten
er woedt geen enkele strijd
de leegte fluistert
en ik luister…
voor alles is een tijd

 

© 5 maart 2024


maandag 22 januari 2024

Zonsondergang

 


de leegte lonkt, de strijd is uitgestreden
illusies flonkeren, in het laatste licht
en dat wat is, draagt slechts een oud gezicht
waarop de pijn in rimpels staat geschreven

elk woord dat klinkt, mist het intens verlangen
de drang naar liefde reeds lang afgesmoord
en wordt er slechts gelatenheid gehoord
die elke wens naar “morgen” heeft vervangen

zonsondergang als onherroepelijk doven
het sluimerend licht, dat voor het einde komt
en zich zoals de wanhoop,  zacht  verstomt
totdat de laatste vonken zijn verstoven

en in de nacht volgt dan het eeuwig zwijgen
wordt er niets meer gevraagd, niets meer verwacht
waaien de winden doelloos, hard en zacht
is er geen angst, omdat niets meer kan dreigen

JB 21-1-2024

woensdag 17 januari 2024

Vandaag

.



vaal zijn de winterkleuren
waarin het leven slaapt
eindeloze dagen voltrekken zich
in verscheurde uren
die hun traagheid opdringen

er is geen weg
die niet tot nergens leidt
en zelfs de nacht brengt dromen
waarin de drang tot leven
zich verschuilt

lege woorden schalmen
ze geven de illusie
dat je bent
maar in het hart heeft de dood
zich vast gevreten
wachtend
op het laatste woord

angst is de laatste barrière
die elke vernieuwing verafschuwt
en dwingt om morgen te laten zijn
zoals vandaag…

vandaag

donderdag 11 januari 2024

Uitgeleefd

 

uitgeblust en uitgekeken
reikend naar het niets van toen
in gebrokenheid bezweken
nutteloos de tijd voldoen

holle leegte waarin woorden
echoën tot in ’t verschiet
daar waar ooit eens zonlicht gloorde
is elk sprankje licht vervliedt

ratelende klanken strijden
om hun reden van bestaan
doch er valt niets te bevrijden
het “echt” leven is gedaan

angsten brengen grenzen nader
al het nieuwe is taboe
zelfs de dreiging wordt steeds kwader
levend dood en levensmoe


©11 januari 2004

maandag 18 december 2023

Gedachte 2

 


vlagen van mijn vroeger zweven
langs een rimpelloze zee
waar de wind waait zonder vragen
oude wensen traag vervagen
waar het laatste licht verbleekt
en mijn levenslust verweekt

tijd versleet  zichzelf in dagen
onbewust nam ze me mee
naar de grenzen van mijn dromen
waar het “zijn” me werd ontnomen
en het niets mijn woorden schrijft
zo mijn laatste “zin” verdrijft

vlagen van mijn vroeger zweven
langs een  rimpelloze zee
het laatste tellen van mijn uren
hoe lang zal mijn “zijn” nog duren
tot de  laatste tel verstrijkt
en mijn einde is bereikt

© JB december 2023


dinsdag 7 november 2023

Herfstmorgen

 


spiegelende druppels vangen
in zichzelf het morgenlicht
vormen fantasieverhalen
die zich groot en klein herhalen
als in een eindeloos herfstgedicht

Samen zwevend nauw verbonden
tonen zij hetzelfde beeld
allereerste morgenstralen
die met schittering bepalen
hoe licht elk moment bespeelt

spiegelende druppels vangen
dat wat in de morgen gloort
in hun dageraadse zwijgen
blijven zij naar zweven neigen
tot de wind hun spel verstoort

© Juul Baars november 2023

maandag 30 oktober 2023

Machteloos

 


hoe bewust  is onschuld
als het zich verpakt
in voorgekauwde dogma’s

hoe groot is angst
als je zoekt naar een waarheid
die je nooit zult kennen

hoe intens is de schuld
die je innerlijke stem dempt
en je  ontwaken verhindert

hoe klein ben ik
als haat herfstregens verandert
in kindertranen

en in mijn onmacht
zoek ik naar woorden
die uitgesproken lijken
op een gebed