Eeuwigheid zoekt geen
grenzen
spreidt zich uit achter de mist
die leven heet
herbergt de stilte van het onbekende
en laat angst in haar nietigheid verdwijnen
Eeuwigheid reikt tot
voorbij de dood
treurt niet om dat wat werd verloren
vervult de geest van saamhorigheid
en fluistert in ongekende verlangens
Soms als het geluid
verdrongen wordt
hoor je de eeuwigheid
achter het zachte ruisen van het leven
in twee minuten stilte
Juul Baars 4 mei 2021
Zoals de verte lonkt
de weg zich vooruit wijst
en wolken stuurloos worden gedreven
door de wind
zoals de zwaluw
zijn eigen echo schreeuwt
de holte in de tijd verbleekt
het daar zich opdringt
in flarden van wensen
die je altijd bij je draagt
daar is waar alles naar toe leidt
daar is waar de weg
in de oneindigheid verdwijnt
daar, is waar het woord
zijn belofte waarmaakt
daar, waar zelfs het niets
aanlokkelijk is…
Pas na een leven lang
reiken naar het daar
besef je
dat hier de plek is
waar je naar toe ging
het hier
de plek die je met je meeneemt
de plek waar je altijd bent
© Juul Baars 3 mei 2021
voorbij de vlagen van
verlangen
gloort het licht
te ver weg voor dromen
waarin vogels dwarrelen
in hun eindeloos streven
om te vliegen
de wolken fluisteren
je naam
en in de schittering van de zon
lok je gedachten
die naar jouw betekenis zoeken
soms ben je met bloed
geschreven
lijk je bevriend met de dood
die de eindeloze eeuwigheid belooft
waarin men kan berusten
vaak klink je
als vleiende herinnering
waarin de fantasie
geen werkelijkheid meer zoekt
je bent de
verbeelding
die nooit echt heeft bestaan
maar brandt in elke ziel
als een ondoofbare vlam
morgen zal het anders
zijn
morgen zal ik loslaten
morgen zal ik je kennen
vrijheid
© Juul Baars 3 mei 2021
