Jalan Kesatrian I (voorheen Berenlaan)

 

Ik weet dat ik je ken, maar je bent vreemd
Ik hoor je stilte, voel jouw witte muren
die fel afsteken, bij het zwarte asfalt
waarop mijn voeten schrijden
 stap voor stap
Ben ik mezelf niet meer?
Of ben jij het die veranderde?
Heb jij jouw vertrouwde plekken
vertekend of verdraaid?

Ik weet, toen was ik nog een kind
ik zag met andere ogen
had geen gedachte die de vorm bepaalt
was hulpeloos en klein,
leefde mijn eigen wereld.

En toch jij bent het, met je muren en
je straatje , je bomen en het
golvend landschap waar ik liep
en waar ik speelde
Waar gevaar vorm kreeg als in
een schreeuw van angst
Jij bent het waar de nacht
haar warme vochtige dreiging
schreef die mij tot huilen bracht...

En als de werkelijkheid zich opdringt
als een stem die tot me spreekt,
me terugbrengt bij mezelf besef ik...
ik ben thuis..

 

© Juul Baars 20 september 2016